Osteochondroza lędźwiowa jest zmianą zwyrodnieniowo-dystroficzną kręgosłupa w okolicy lędźwiowej. Zespół bólowy jest spowodowany uszkodzeniem krążków międzykręgowych, korzeni kręgosłupa, włókien nerwowych i tkanki chrzęstnej. W celu leczenia osteochondrozy lędźwiowo-krzyżowej należy skontaktować się z neurologiem.
Objawy osteochondrozy lędźwiowej
- zespół silnego bólu, który może promieniować do nóg i narządów miednicy
- ból w nerkach i kości krzyżowej
- drętwienie kończyn
- sztywność
- napięcie w okolicy lędźwiowej
- zmęczenie, osłabienie
- zawroty głowy
Osteochondroza lędźwiowa ma cechy płciowe przebiegu. Ból kręgowy, który pojawia się w wyniku ucisku korzeni nerwowych przez zmienioną chrząstkę krążków międzykręgowych, jest znacznie trudniejszy dla kobiet niż mężczyzn. Intensywność bólu jest bezpośrednio związana z poziomem estrogenu. Im niższe ich wskaźniki, tym wyraźniejszy ból.
Ponadto odbity zespół bólowy lędźwiowo-krzyżowy może być związany ze współistniejącymi chorobami narządów wewnętrznych. U kobiet przeważają choroby sfery moczowo-płciowej, u mężczyzn bardziej charakterystyczne są zaburzenia przewodu pokarmowego.
Leczenie osteochondrozy okolicy lędźwiowo-krzyżowej
Leczenie pacjentów z neurologicznymi objawami osteochondrozy lędźwiowo-krzyżowej powinno być kompleksowe i stopniowe. Na pierwszej wizycie lekarskiej przeprowadzane jest badanie kliniczne i funkcjonalne (wyjaśnienie dolegliwości i wywiad) oraz badanie kliniczne. Neurolog bada dynamiczną i statyczną funkcję kręgosłupa, ocenia postawę i parametry napięcia mięśni przykręgosłupowych, określa stopień ruchomości różnych części kręgosłupa i kończyn. Standardowy schemat leczenia osteochondrozy obejmuje:
- wykluczenie niekorzystnych obciążeń
- unieruchomienie (zastosowanie gorsetów, ortez, stylizacja ortopedyczna)
- terapia lekowa
- zabiegi fizjoterapeutyczne
- delikatny masaż akupresury
- terapia ruchowa
- akupunktura
- terapia błotna
- techniki trakcyjne (trakcja)
Jeśli metody zachowawcze nie dają pożądanego efektu, może być wymagana interwencja chirurgiczna.
Fizjoterapia osteochondrozy lędźwiowej
Aby wyeliminować ból, zmniejszyć obrzęk, znormalizować napięcie mięśni pleców, aktywować procesy regeneracji, rozwiązać ogniska włókniste i zwiększyć ruchomość uszkodzonych segmentów, stosuje się zestaw zabiegów fizjoterapeutycznych:
- pulsacyjne prądy diadynamiczne
- darsonwalizacja
- magnetoterapia (ekspozycja na statyczne lub zmienne pole magnetyczne)
- leczenie laserowe
- elektroforeza lecznicza
- promieniowanie UV
- lokalna krioterapia
- ultradźwięk
- przezskórna elektryczna stymulacja nerwów
Dzięki połączonej fizjoterapii z jednoczesnym zastosowaniem kilku metod skuteczność terapii osteochondrozy lędźwiowej wzrasta o 30%.
Fizjoterapia
Szczególną rolę w zachowawczym leczeniu patologii zwyrodnieniowych układu mięśniowo-szkieletowego przywiązuje się do rekreacyjnego wychowania fizycznego. Instruktorzy-rehabilitanci ośrodka rehabilitacyjnego opracowują indywidualne kompleksy ćwiczeń dynamicznej i rozciągającej terapii ruchowej dla osteochondrozy kręgosłupa. Uwzględnia to płeć, wiek i możliwości fizyczne pacjenta.
Zoptymalizowane ćwiczenia terapeutyczne mają na celu wzmocnienie mięśni pleców, brzucha, miednicy i kończyn dolnych. Dzięki terapii treningowej znikają patologiczne napięcia mięśniowe, zmniejsza się ucisk na krążki międzykręgowe, likwidowane są obrzęki i bóle, stabilizacja kręgosłupa i poprawa postawy.
Interwencja chirurgiczna
Bezwzględnym wskazaniem do zabiegu odbarczającego jest radikulomieloishemia powodująca wyłączenie. Ten niebezpieczny stan patologiczny jest spowodowany przepuklinowym uciskiem korzeni nerwowych i upośledzeniem przepływu krwi w strefie krzyżowo-guzicznej. Prowadzi to do okresowego nieznośnego bólu, dysfunkcji narządów miednicy, chromania przestankowego i innych zaburzeń motorycznych, odruchowych lub czuciowych. Względnym wskazaniem do stabilizacji operacyjnej jest brak efektu długotrwałej terapii zachowawczej (ponad 1, 5-2 miesiące).
Za najbardziej optymalne uznaje się endoskopowe metody osteooplastyki: wszczepianie implantów międzytrzonowych oraz mocowanie klatek wykonanych z materiałów biokompatybilnych. Zabiegi małoinwazyjne szybko przywracają zdolność do wsparcia operowanego oddziału i umożliwiają rozpoczęcie wczesnej rehabilitacji.
Leczenie iniekcyjne (zastrzyki na osteochondrozę lędźwiową)
Główną manifestacją osteochondrozy okolicy lędźwiowo-krzyżowej jest ból. Ten złożony, wieloskładnikowy objaw jest związany z miejscowym stanem zapalnym, nieprawidłowym napięciem mięśni, uszkodzeniem więzadeł, przyczynami biomechanicznymi i dysfunkcją systemu odczuwania bólu. Dlatego leczenie powinno odbywać się w kompleksie. W celu szybszego działania farmakologicznego i zmniejszenia ryzyka żołądkowego i sercowo-naczyniowego przepisywane są leki do terapii iniekcyjnej:
- przeciwzapalne (NLPZ)
- środki przeciwbólowe (przeciwbólowe)
- środki zwiotczające mięśnie (relaksujące, łagodzące napięcie mięśniowe)
- rozszerzające naczynia krwionośne (poprawiające mikrokrążenie krwi)
- chondroprotektory (stymulujące regenerację krążków międzykręgowych, spowalniające niszczenie tkanki chrzęstnej).
Na zalecenie lekarza można stosować zastrzyki homeopatyczne do leczenia osteochondrozy i witamin. W celu szybkiego i skutecznego usunięcia zespołu silnego bólu przepisywane są przykręgowe blokady terapeutyczne (zastrzyki do splotu nerwu lędźwiowo-krzyżowego).
Terapia medyczna
Tradycyjnie kompleksowa terapia chorób zwyrodnieniowych kręgosłupa obejmuje leczenie tabletkami i kapsułkami, podobnie jak metoda iniekcji:
- NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne)
- środki przeciwbólowe
- miotropowe leki przeciwskurczowe (leki łagodzące skurcze mięśni)
- vegetokorektory (stabilizatory tonu autonomicznego układu nerwowego)
- środki rozszerzające naczynia krwionośne (w celu poprawy przepływu krwi i trofizmu tkanek)
- formy dawkowania chondroityny i glukozaminy
- środki uspokajające i przeciwdepresyjne (w celu złagodzenia napięcia emocjonalnego i chronicznego stresu)
- kompleksy witaminowo-mineralne
Preparaty tabletek do leczenia osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego są przepisywane przez długi okres (do 2 miesięcy lub dłużej).
Metody leczenia
- Ćwiczenia terapeutyczne (LFK)
- Fizjoterapia
- Wybór produktów ortopedycznych
- Masażoterapia
Efekty
Osteochondroza, dotykając najbardziej ruchliwe odcinki dolnego odcinka kręgosłupa, może zaostrzać istniejące problemy trzewne i prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych:
- wypukłości i przepukliny międzykręgowe
- zmniejszone czucie w przedniej części ud
- osłabienie mięśni łydek i palców stóp
- udar niedokrwienny kręgosłupa
- zaburzenia narządów miednicy (dysfunkcja zwieraczy, impotencja)
- niedowład i paraliż
Aby uniknąć możliwych powikłań, zaleca się regularne angażowanie się w ćwiczenia terapeutyczne i minimalizowanie wpływu czynników prowokujących.
Często Zadawane Pytania
Jak zapewnić pomoc podczas ostrego bólu w osteochondrozie lędźwiowej?
W przypadku nagłego ostrego bólu konieczne jest naprawienie dolnej części pleców. Unieruchamia to spazmatyczne mięśnie i odciąża je. Następnie, jeśli to możliwe, połóż pacjenta na plecach, podkładając poduszkę pod zgięte kolana. Aby zmniejszyć ból, należy zażywać lek o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym (NLPZ). Dodatkowo można użyć maści lub żelu na bazie diklofenaku lub jego analogów lub zastosować zimny kompres (nie dłużej niż 10 minut). Bardzo ważne jest, aby wykluczyć obciążenie kręgosłupa i jak najszybciej skonsultować się z lekarzem.
Czy można wykonywać ćwiczenia fizyczne z osteochondrozą lędźwiową?
Wychowanie fizyczne z osteochondrozą lędźwiową nie tylko nie jest zabronione, ale także zalecane (z wyjątkiem okresu ostrego bólu). Należy jednak uważać, aby nie dopuścić do osiowego obciążenia kręgosłupa i kategorycznie odmawiać przysiadów, skakania i podnoszenia ciężarów. Zestaw ćwiczeń powinien być dobierany indywidualnie przez specjalistę.