Człowiek, w przeciwieństwie do zwierząt, porusza się na dwóch nogach z prostym grzbietem. W związku z tym główny środek ciężkości jest przesunięty w taki sposób, aby największe obciążenie trafiało do odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Dodatkowymi czynnikami zwiększającymi obciążenie są otyłość, podnoszenie ciężarów i płaskostopie. Jednocześnie włóknisty pierścień krążków międzykręgowych z czasem staje się cieńszy, co powoduje powstawanie wypukłości i przepuklin. Same kręgi nabierają nieregularnego kształtu z powodu powstawania narośli (osteofitów). To właśnie ten proces prędzej czy później prowadzi do rozwoju osteochondrozy lędźwiowej.
Objawy i metody diagnozy
Aby zrozumieć, jak leczyć osteochondrozę odcinka lędźwiowego, konieczne jest poznanie wszystkich przyczyn jej pojawienia się i ustalenie stopnia uszkodzenia otaczających tkanek. Rozpoznanie choroby opiera się na badaniu, zebraniu danych wywiadu na temat obrazu klinicznego (objawy i objawy) oraz metod instrumentalnych.
Na obraz kliniczny osteochondrozy lędźwiowej składają się następujące objawy:
- pojawienie się bólu w okolicy lędźwiowej, nogi i pośladka po stronie zmiany;
- zaburzenia czucia (znieczulenie, parestezje);
- zmniejszona aktywność ruchowa kończyn dolnych;
- zaangażowanie w proces dysfunkcji narządów miednicy (nietrzymanie moczu, impotencja).
Objawy zwykle nasilają się stopniowo wraz z postępem zmian patologicznych. Na podstawie tych objawów lekarz może jedynie podejrzewać osteochondrozę lędźwiową. Ostateczną diagnozę można postawić dopiero po zbadaniu i wykonaniu kilku badań.
Po zbadaniu kompetentny specjalista z pewnością sprawdzi obecność szeregu charakterystycznych odruchów:
- Odruch Lages, w którym lekarz podnosi wyprostowaną nogę pacjenta, a ból nasila się. Po zgięciu kończyny w stawie kolanowym ból natychmiast znika.
- Odruch Bekhtereva polega na wystąpieniu bólu podczas dociskania wyprostowanych kolan do płaskiej powierzchni.
Metody instrumentalne pozwalają na uzyskanie dodatkowych informacji o stanie rdzenia kręgowego oraz tkanki nerwowej korzeni znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie zmiany w kręgosłupie. Zwykle wykonuje się zdjęcia rentgenowskie i rezonans magnetyczny, a czasem tomografię komputerową.
Po ustaleniu faktu obecności choroby należy zdecydować, jak leczyć osteochondrozę lędźwiową. Aby to zrobić, istnieje wiele możliwości, począwszy od zażywania tabletek, a skończywszy na operacji. W niektórych przypadkach pomaga refleksologia i masaż.
Leczenie medyczne
Leczenie farmakologiczne osteochondrozy lędźwiowej ma na celu wyeliminowanie jej objawów. Aby zmniejszyć nasilenie bólu i zmniejszyć stan zapalny, zastosuj:
- Niesteroidowe leki przeciwzapalne. Zmniejszając objawy zapalne i blokując receptory bólowe, podczas przyjmowania tych leków zmniejsza się ból związany z podrażnieniem korzeni nerwowych. Leki te można stosować w różnych postaciach dawkowania (zastrzyki, tabletki, maści i żele).
- Hormony glikokortykosteroidowe stosuje się, gdy środki przeciwbólowe są nieskuteczne. Ich działanie jest silniejsze poprzez zmniejszenie obrzęku tkanki nerwowej, a tym samym zmniejszają drażniący wpływ narośli kostnych na korzenie. Jednak ze względu na możliwe działania ogólnoustrojowe i skutki uboczne nie zaleca się ich długotrwałego stosowania.
Aby chronić tkankę chrzęstną przed dalszym zniszczeniem, leki stosowane w leczeniu osteochondrozy lędźwiowej koniecznie zawierają chondroprotektory. I pomimo tego, że ich skuteczność nie została jeszcze udowodniona, ta grupa leków jest szeroko stosowana w leczeniu tego schorzenia.
W celu zmniejszenia objawów zaburzeń psychicznych (depresja, nerwica), które często towarzyszą tej chorobie, przepisywane są leki uspokajające na osteochondrozę lędźwiową. Pomagają pacjentowi radzić sobie z bólem. Przy wyraźnym spadku nastroju stosuje się leki przeciwdepresyjne.
Ponadto konieczne jest stosowanie preparatów witaminowych na osteochondrozę lędźwiową, ponieważ pomagają one zmniejszyć negatywny wpływ na rdzeń kręgowy i jego korzenie. Zazwyczaj przepisuje się leki z grupy B i C, ponieważ to one w największym stopniu chronią tkankę nerwową.
Zabiegi fizjoterapeutyczne
Leczenie osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego poza okresami zaostrzeń powinno być uzupełnione skutecznymi zabiegami fizjoterapeutycznymi. Najczęściej różne efekty stosuje się na punkty odruchowe odpowiedzialne za ukrwienie i odżywienie dotkniętego obszaru. Na te obszary mogą wpływać:
- magnetoterapia;
- akupunktura;
- elektroakupunktura;
- kauteryzacja zimnem lub ciepłem;
- stosowanie lub podawanie leków (farmakopunktura).
Dzięki farmakopunkcji, poprzez bezpośrednie wstrzyknięcie roztworu do zmienionego obszaru, możliwe jest znaczne zmniejszenie stężenia leku, a tym samym wyeliminowanie większości niepożądanych skutków ubocznych. Zastosowanie tych dodatkowych metod może zwiększyć skuteczność leczenia farmakologicznego osteochondrozy lędźwiowej.
Terapia manualna
Terapia manualna lub masaż koniecznie obejmują leczenie osteochondrozy lędźwiowej w kompleksie.
Lekarz może postawić sobie szereg zadań, które różnią się w zależności od indywidualnego pacjenta:
- rozluźnij napięte mięśnie pleców poprzez głaskanie i wibracje;
- poprawić krążenie krwi w okolicy lędźwiowej;
- wzmocnić muskularną ramę dzięki głębokiemu wyrabianiu;
- przywróć przemieszczony kręg na swoje miejsce.
Indywidualne podejście pozwala opracować optymalną strategię i określić, jak leczyć osteochondrozę odcinka lędźwiowego z maksymalną skutecznością.
Fizjoterapia
Czasami zdarza się, że pacjent nie może zobaczyć lekarza w najbliższej przyszłości i zaczyna pytać znajomych, jak leczyć osteochondrozę lędźwiową. W tym przypadku najbezpieczniejsze jest korzystanie z kompleksu gimnastycznego, który został specjalnie zaprojektowany w celu wzmocnienia dolnej części pleców.
Należy pamiętać, że w okresach zaostrzeń nie można wykonywać żadnego obciążenia poza ćwiczeniami oddechowymi i relaksacją. W przyszłości możesz uwzględnić inne ćwiczenia mające na celu wzmocnienie mięśni prasy i pleców (pompki, wymachy nóg itp. ). Jednocześnie ważne jest, aby nie wykonywać gwałtownych ruchów o dużej amplitudzie, ponieważ kruche kręgi mogą po prostu się poruszać. W związku z tym bardzo pożądane jest rozpoczęcie zajęć z lekarzem-instruktorem, a następnie kontynuowanie samodzielności w domu.
etnonauka
Środki ludowe na osteochondrozę lędźwiową należy stosować oprócz głównego leczenia, ale nie zamiast niego. Ze względu na to, że każda interwencja może zaszkodzić pacjentowi, należy najpierw skoordynować wszystkie swoje działania i zastosowanie alternatywnych metod z lekarzem.
Zwykle stosuje się do tego różne produkty surowców roślinnych:
- Aby przygotować miejscowo drażniącą maść, która poprawi ukrwienie dotkniętego obszaru, potrzebujesz pięciu owoców czerwonej papryki i 100 ml nafty i oleju roślinnego. Po otrzymaniu naparu konieczne jest smarowanie bolących miejsc na noc. Na wierzch nakładany jest suchy kompres z wełny.
- Masło i szyszki chmielowe miesza się w równych ilościach. Powstałą maść nakłada się w razie potrzeby na okolicę lędźwiową.
- Napar z arniki, orzechów włoskich i list leczniczy należy przyjmować po każdym posiłku po jednej łyżce.
Leczenie osteochondrozy lędźwiowej środkami ludowymi może być skuteczne na wczesnych etapach tego procesu. Dlatego konieczne jest rozpoczęcie terapii natychmiast po wystąpieniu objawów.
Interwencja chirurgiczna
Chirurgiczne leczenie osteochondrozy lędźwiowo-krzyżowej wykonuje się dość rzadko i tylko w przypadku braku znaczących efektów innych metod w ciągu sześciu miesięcy. Inne wskazania do zabiegu obejmują zespół ogona końskiego przechodzącego przez kanał kręgowy w tym obszarze oraz ostry ucisk korzenia nerwowego.
Najczęstszym rodzajem operacji jest usunięcie uszkodzonego krążka międzykręgowego (discektomia). Podczas operacji lekarz usuwa przeszkadzające części kręgów i krążków oraz, jeśli to możliwe, ustala kręgosłup we właściwej pozycji.
Ta operacja jest uważana za najbardziej produktywną metodę w tym przypadku, ale jednocześnie jest zalecana tylko wtedy, gdy inne metody leczenia nie przyniosą rezultatów w ciągu sześciu miesięcy. Ponadto szeroko rozpowszechniona jest metoda mikrochirurgicznego i endoskopowego leczenia kręgosłupa.
Ponieważ ingerencja w strukturę kręgosłupa może prowadzić do bardzo poważnych konsekwencji (niedowład, całkowity paraliż), leczenie osteochondrozy lędźwiowej powinno być prowadzone tylko w sprawdzonej klinice neurochirurgicznej.
Jak leczyć zaostrzenie osteochondrozy lędźwiowej
Leczenie zaostrzenia osteochondrozy odcinka lędźwiowego, z reguły leki. Jednak w celu wyeliminowania ciężkich objawów konieczna jest interwencja medyczna. Aby wyeliminować ostry ból, możesz przeprowadzić tak zwaną blokadę. Aby to zrobić, użyj środka znieczulającego, który wstrzykuje się specjalną igłą bezpośrednio w dotknięty obszar.
W celu rozluźnienia spazmatycznych mięśni pleców podczas zaostrzenia choroby stosuje się środki zwiotczające mięśnie. Leki te blokują przewodnictwo nerwowo-mięśniowe i pomagają rozluźnić mięśnie i wyeliminować „zakleszczenia".
Jeśli pacjent odczuwa silny ból, konieczne jest wstrzyknięcie środka znieczulającego do żyły lub mięśnia. Czasami to wystarczy, aby złagodzić stan.
Zapobieganie chorobom
Aby nie zastanawiać się, jak leczyć osteochondrozę lędźwiową, najlepszą opcją jest zapobieganie tej chorobie. Podstawowe zasady, które mogą w tym pomóc to:
- nie przebywaj w wymuszonej pozycji dłużej niż pół godziny, spróbuj się rozgrzać i, jeśli to możliwe, zmień pozycję;
- nie podnoś ciężkich przedmiotów, a podczas ćwiczeń na siłowni uzgadniaj wszystkie obciążenia z instruktorem;
- nie leżeć na łóżeczku ani w hamaku, lepiej spać i odpoczywać na twardym łóżku, aby zapobiec ugięciu i przemieszczeniu kręgów;
- nosić wygodne buty z małym obcasem (mniej niż 4 cm);
- unikaj zwiększania własnej wagi;
- zamień torbę na plecak, aby ładunek był równomiernie rozłożony;
- pływać w basenie lub stawach, aby odpocząć w okolicy lędźwiowej.
Postępując zgodnie z tymi prostymi zaleceniami, możesz nigdy nie myśleć o tym, jak pozbyć się osteochondrozy lędźwiowej. Jeśli ta choroba nadal się rozwija, konieczne będzie skonsultowanie się z lekarzem na czas. Za pomocą złożonego efektu terapeutycznego w większości przypadków możliwe jest wyeliminowanie objawów tej patologii i dalsze prowadzenie normalnego życia.